Minimale bezetting
Voor assistent-bedrijfsleider Erwin van Eerd, die belast is met de coördinatie van alle operationele zaken, ziet het werk er nu anders uit. Hij legt uit dat er op alle filialen een minimale bezetting geregeld is, die alleen bestaat uit het vaste personeel. Tevens is de werkweek gehalveerd en zijn de werkdagen korter. “Dit is gedaan voor ieders veiligheid en tevens om de kosten te drukken van de vrijwilligersvergoeding”, aldus Erwin.
In Veldhoven is die minimale bezetting van 15 medewerkers er op maandag, woensdag en vrijdag: de dagen dat ze de kledingcontainers legen en de inhoud ervan meteen door vier medewerkers wordt verwerkt. “Dat is een aardig clubje, maar er wordt dan ook via deze weg heel veel ingeleverd”, legt Erwin uit. “In Veldhoven is alle winterkleding uit de rekken gehaald en al verruild voor voorjaarskleding. De schappen op alle andere afdelingen zijn ook bijna helemaal leeggehaald. Als straks de deuren weer open mogen, is bijna de hele winkelvoorraad vernieuwd. Net als in Bergeijk en Waalre.”
To do-lijst
Ook wordt er het nodige geklust en gereorganiseerd. ”Hier in Veldhoven zitten we al ruim 20 jaar en hadden we een flinke to-do-lijst waar we maar steeds niet aan toe kwamen. Zoals schilderwerk, reorganisatie van rekken, een plankje en schroefje hier, een kastje plaatsen daar, elektra aanpassen en alles poetsen,” somt hij op. “Dat is een van de weinige voordelen van deze periode. Je kunt hier bijvoorbeeld geen deuren schilderen als je open bent. Het is veel werk. Waar normaal een stuk of tien man zou opduiken om mee te helpen, doen we dat nu met een paar vaste medewerkers.”
Erwin vertelt dat ze nog wel een tijdje toe kunnen met de to-do-lijst. “Met minder handen gaat alles nu anders en in een lager tempo. En waar er bijvoorbeeld normaal tien tot vijftien mensen de kleding sorteren, zijn er dat nu maar vier.”
Gemis vrijwilligers
Het grootste gemis volgens Erwin: “De gezelligheid en saamhorigheid met elkaar. Het is hier normaal heel fijn zo met zijn allen, gewoon sociaal bezig zijn. Maar het is nu even niet anders.”
Ook in Waalre legt filiaalleider Tom Dietvorst deze sociale kant van de medaille uit: “Het is heel vervelend dat we onze vrijwilligers moeten teleurstellen. Iedereen wil graag komen. Velen zijn gebaat met een bepaald ritme en structuur.”
Josephine Muller, filiaalleider van Bergeijk, vult aan: “Ja, dat is echt verschrikkelijk. Ik mis onze vrijwilligers enorm. Voor hen biedt het werk hier structuur en het is vaak de enige, of een van de weinige plekken waar ze sociaal contact hebben. Dat valt voor hen nu weg. Direct na een persconferentie belden de vrijwilligers omdat ze het zo rot vinden dat de winkel nog steeds niet open kan”, vertelt Josephine. “Ze willen zo graag hier zijn. En ik mis ze ook allemaal. Het is echt verdrietig.”