Via Stichting Vluchtelingenwerk komen er geregeld vluchtelingen werken die Josephine naar een betaalde baan begeleidt. “Op een gegeven moment werkten hier 14 Syrische vluchtelingen, allemaal mannen. Ik had verwacht dat het voor hen moeilijk zou zijn om met een vrouwelijke teamleider te werken, maar niets was minder waar. Ik werd met zoveel respect behandeld en heb nog nooit zo fijn samengewerkt als met hen. Klanten zeiden in het begin wel: ‘poe, poe… heftig: die vluchtelingen, zo’n mannenwereld, de taal!’ Maar ik sta daar wel tussen of boven. Ik denk wel dat ik heel beschermend ben voor ze. En zeker als het om vooroordelen gaat.”
“In het Aquinohuis krijgen ze allemaal Nederlandse les in het DigiTaalhuis. Maar in de praktijk leer je een taal pas echt. Dat kan bij ons. Vaak in het begin met handen en voeten. Ik vind dat ook leuk om te doen, hoewel je er wel veel geduld voor moet hebben. En soms is het ook handig dat we daar voor een tolk kunnen aankloppen.
Van die hele Syrische groep heeft nu iedereen, op één na, een reguliere baan gevonden. Dat is natuurlijk ook waar je het voor doet. Maar dat betekent ook dat we nog wel enkele flinke aanpakkers nodig hebben die hier als vrijwilliger willen werken.
Kortom: er is een hele mooie en waardevolle wisselwerking tussen het Aquinohuis en ons.”
Lief en leed
Buiten die bijzondere locatie heb je te maken met een echt dorpsgevoel. “Hier in Bergeijk is het veel meer ‘ons kent ons’. Alle klanten ken ik bij naam en ik ken veel verhalen van ze. Ik weet bijvoorbeeld wanneer mensen overleden zijn, en weet die overlijdensdatum, ook een jaar na dato. Hoe ik dat allemaal onthoud? Ik houd dat bij in een soort lief en leed-map.”
Tijdens het gesprek met Josephine wordt er op de deur geklopt en steekt een man zijn hoofd om de deur. Josephine springt op om hem loopkrukken te geven die ergens in de hoek staan van het kantoortje. Als hij weg is vertelt ze: “Ja, die krukken had ik voor hem apart gehouden. Voor zijn vrouw, die is pas van een trapje gevallen bij het ramen wassen.”
Ze vervolgt: “Mensen komen hier vaak voor een praatje. Voorheen hadden we op vrijdag een speciale koffiemiddag voor wie dat wilde. Dat hebben met de coronamaatregelen helaas moeten afschaffen. Het is hier te klein om veilige afstand te kunnen waarborgen. Wel heel jammer. En ook dat we door het coronavirus ons 5-jarig bestaan niet hebben kunnen vieren.”
Kringloopfan
“Wat Kringloop de Kempen voor mij betekent? Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk. De kringloop is echt mijn wereld, ik ben een onvervalste kringloopfan. Op vakantie of mijn vrije dag ga ik altijd naar andere kringlopen toe. Ik kijk dan hoe anderen het doen, doe er ideeën op, en ik kom natuurlijk altijd wel weer met leuke spullen terug. Vooral kleding. Mijn kasten puilen wel uit”, lacht ze
“Ja, ik kan wel stellen dat de kringloop mijn passie is. Het is natuurlijk niet mijn leven, maar wel een groot deel van leven. Ik kan goed met iedereen overweg, maak makkelijk contact. Veel mensen willen hier hun verhaal kwijt. Ik bied graag een luisterend oor, maar dat lukt niet altijd. Ik heb hier ook een business te runnen.”
Mijn toekomst ligt echt helemaal hier. Dus als het aan mij ligt, denk ik hier zeker wel mijn pensioen te halen. En ik hoop dat we op deze plek kunnen blijven zitten, zo dicht bij het Aquinohuis met al die samenwerkingen. Dat geeft naar alle kanten zoveel extra’s.
Aanpakkers nodig in Bergeijk
Als laatste zegt Josepine: “Oh ja, als ik nog even mag herhalen, we kunnen nog wel een paar flinke aanpakkers gebruiken die hier als vrijwilliger willen werken.”
Neem daarvoor contact op met 040 254 43 34 en vraag de bedrijfsleiding van Bergeijk of loop gewoon even binnen voor een afspraak en vraag naar Josephine.
