In haar laatste baan bij een kledinglabel was Dinja technisch ontwerper. “Daarbij tekende ik ontwerpen op de computer en maakte de keuze welk stof, rits en soort knoopje toegepast zouden worden. De communicatie en afspraken met de fabrikanten in India, China en Turkije was ook een van mijn taken. Daarnaast deed ik de controle van de opgestuurde proefkleding, de zogenaamde samples. “Het ging om zo’n 1000 stuks per kledingstuk; 200 of 300 stuks per maat. Dat is niet eens zo veel. Bij H&M gaat het bijvoorbeeld wel om miljoenen stuks per ontwerp. Daardoor kunnen zij hun kleding zo goedkoop aanbieden, maar belandt er helaas veel van die kleding bij het vuilnis.
Bij Kringloop de Kempen zijn ze heel blij met de jonge Dinja, die echt kijk heeft op merken en hun marktwaarde. Ook is ze thuis in de hedendaagse kledingtrends. Alles bij elkaar geeft dat weer een hele nieuwe vibe binnen de afdeling. “Ook leer ik veel van mijn collega’s hier. Ze zijn heel direct en eerlijk. Daar moest ik in het begin trouwens wel aan wennen. Ondanks dat ik hier de jongste ben, word ik echt geaccepteerd en nemen ze dingen van mij aan”, klinkt ze enthousiast. “Door mijn eerdere werk overzie ik het hele proces. Ik zag op een bepaald moment dat het stropte: dat er heel veel kleding achter achter de schermen aanwezig was, maar de winkel bijna leeg. Dat kwam omdat er op dat moment enkele dagen niemand was die kon prijzen.” Dinja is toen in dat gat gesprongen. “Het leuke hier is dat je steeds andere kleding ziet. Ik sorteer, bekijk of kleding netjes is en niet kapot. Ik check de verkoopbaarheid en ik prijs dus”, somt ze haar werkzaamheden op.
Haar veelzijdigheid is voor Dinja tegelijkertijd haar valkuil. “Qua studie vond ik al heel veel verschillende branches interessant, waardoor ik het lastig vond om een specifieke keuze te maken. Ik heb zowel een sportpsychologie- als een grafisch vormgevers-opleiding met succes afgerond. De politieacademie is vaak overwogen, maar de twijfel was te groot. Mode is altijd mijn passie geweest, maar ondanks dat ik daar nooit in gestudeerd heb, ben ik toch in het modevak gerold en ik denk dat ik daar altijd wel iets in zal blijven doen. Momenteel school ik mezelf bij door kennis te halen uit boeken over loopbaan en psychologie. Zo vind ik uiteindelijk vanzelf een weg die bij mij past.”
Dinja’s keuze voor Kringloop de Kempen ging eigenlijk vanzelf. Ze was tijdelijk op zoek naar vrijwilligerswerk. “Ik kwam hier zelf al vaak winkelen en zag op de site een oproep voor een vrijwilliger bij de kleding. De laatste vijf jaar koop ik vaak tweedehands kleding. Ik koop sowieso liever iets tweedehands van kwaliteit, dan iets nieuws van een fast fashion-keten.” Ook staat ze samen met een vriendin elk jaar met veel plezier op een grote Vintage kledingbeurs. “Binnenkort is dat weer en ik kan niet wachten om anderen blij te maken met pre-loved kleding!”
Een duidelijk carrière pad heeft Dinja dus nog niet uitgestippeld. “Nee, Ik probeer al werkende uit te vinden wat ik het allerleukste vind”, vertelt ze. “Wat het hier zo anders maakt, is dat er niks moet. Daar moest ik wel aan wennen, omdat er op mijn vorige baan veel druk lag en ik besef nu dat het ook echt anders kan. Hoewel ik die commerciële drive niet wil kwijtraken.”
“Als ik een leuke baan zou vinden, ben ik hier weg. Maar toch vind ik dat nu al jammer,
want ik voelde me hier al snel thuis. Van nature ben ik creatief en heb al verschillende ideeën in mijn hoofd gehad om de kleding bij de kringloop naar een nog hoger level te tillen: iemand zin in een second hand modeshow bij Kringloop de Kempen?!” Een extra motivatie voor tweedehands kleding voor mij is dat de kledingindustrie de op een na grootste vervuilende industrie is. De watervoetafdruk voor één spijkerbroek is al snel 8000 liter. Ik probeer hier mijn steentje bij te dragen voor behoud van het milieu. Voor mij dus geen fast fashion! Bij H&M en Primark zul je mij in ieder geval nooit binnen zien”, onderstreept ze haar verhaal.