Anna Dickijian is 5 jaar geleden uit Damascus gevlucht met haar man en twee kinderen. Ze woont nu in Bergeijk en is ontzettend gemotiveerd om hier een leven op te bouwen. ‘Ik heb meteen Nederlands op A1- en A2-niveau geleerd. B1-niveau wilde ik ook, maar je krijgt dit alleen vergoed als je het in een bepaalde tijd haalt. Met Corona was dat niet mogelijk en dan zou ik het zelf moeten betalen. Dat geld hadden we niet.’
Anna heeft Engelse literatuur gestudeerd aan de universiteit en gaf bijles Engels. Toen ze in Nederland kwam, wilde ze graag werken. ‘Je moet je huur betalen en hebt een gezin van 4 mensen die moeten eten. Bovendien is thuisblijven niet goed voor je. Dan heb je teveel tijd om na te denken over je familie die nog in Damascus zit. Ik wil hier een sociaal leven opbouwen. Mensen leren kennen. En werk is daarvoor heel belangrijk.’
Maar ondanks haar opleiding en het feit dat ze Engels sprak, vond ze geen baan. ‘Toen ik hier kwam droomde ik ervan om bij de gemeente te werken of bij een groot bedrijf, dat ik daar als tolk misschien kon werken. Maar ik werd niet eens uitgenodigd op gesprek. Nu zou ik iedere baan accepteren.’ Anna heeft zelfs een paar weken gratis bij een supermarkt gewerkt die haar daarna zei dat ze niet geschikt was, omdat ze geen Nederlands kon praten of begrijpen. ‘Ik heb de hele weg naar huis gehuild. Ik had juist hele positieve reacties gehad achter de kassa. Ik ben goed met mensen en ik vraag ook altijd “kunnen jullie mij begrijpen”? Maar blijkbaar wilden ze me daar toch niet hebben.’
Uiteindelijk ging Anna aan de slag als vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk. ‘Ik heb als tolk mensen geholpen. Ik ging bijvoorbeeld mee naar doktersafspraken of oudergesprekken op school. Eerst als tolk naar het Engels, maar nu ook naar het Nederlands.’
Anna heeft het geluk gehad dat ze uiteindelijk tóch een werkgever heeft gevonden die verder keek dan haar moedertaal. Want toen ze op een dag tolkte voor iemand die als vrijwilliger aan de slag ging bij Kringloop de Kempen, bood de manager haar een baan aan. ‘Ik moest wel even vragen of het een betaalde baan was, maar gelukkig zei hij ja. Nu werk ik hier als assistent filiaalmanager. Ik heb hele lieve collega’s en ik vind het heel leuk werk. Elke dag komen er nieuwe spullen binnen en er komen altijd weer nieuwe mensen.’
Eén nadeel is er wel: ‘Het salaris van mijzelf en mijn man is lager dan wat we als uitkering kregen. Dat is toch eigenlijk raar? Iemand die thuis zit, krijgt meer dan iemand die werkt.’
Anna heeft zelf ervaren hoe moeilijk het is om hier als vluchteling een baan te vinden. ‘Aan andere werkzoekenden zou ik zeggen: zorg dat je zo snel mogelijk de taal leert.’ En haar tip voor werkgevers? ‘Geef mensen een kans. Alleen een kans. Of tenminste een sollicitatiegesprek.’
Auteur: Nienke Kuijper van BKN
Veel gemeenten hebben een samenwerkingsverband met Branchevereniging Kringloop Nederland (BKN) – Nederland Kansrijk – om nieuwe Nederlanders een tijdje als vrijwilligers in de winkels te laten meedraaien. Zo leren ze de taal en doen werkervaring op. Kringloop de Kempen is aangesloten bij BKN.