"Ik fiets hier altijd fluitend naar toe en ga fluitend weer naar huis"

Kratten

Omdat Nanko graag mag snuffelen bij de Kringloop, opperde zijn vrouw of hij er misschien niet zou willen werken. Hij meldde zich, werd met open armen ontvangen en mocht kiezen op welke plek hij iets wilde doen. Dat was dus aan de poort waar hij drie halve dagen per week de ingebrachte spullen weegt en per categorie in kratten doet. “Daar mag niks bovenuit steken, want ze worden wel 6 hoog opgestapeld en gaan dan naar de betreffende afdeling om verder uitgezocht te worden”, legt hij uit. In Veldhoven komt er per dag zo tussen de 200 en 1500 kg binnen. “Bij slecht weer komt er weinig binnen, na een rommelmarkt in de buurt, des te meer.”

Betonmoord

Het avontuur zat er bij Nanko al vroeg in. Op zijn 15e zocht hij de wijde wereld op en werd in schoolvakanties matroos op de kleine vaart, van het puntje van Noorwegen tot aan Casablanca. De hogere wiskunde op de zeevaartschool werd zijn struikelblok en hij zette koers naar de politieschool. Bij de politie heeft hij bij elkaar zo’n 40 jaar gewerkt op allerlei posities: van wijkagent tot rechercheur moordzaken. “Verhoren van verdachten was mijn hoofdtaak en vond ik het mooiste wat er is. Uitvinden wie iets gedaan heeft. Hoe ingewikkelder de casus hoe beter.” Tien jaar beet hij zich vast in de Nuenense betonmoord, wat hem o.a. aan de zijde van Peter R. de Vries bracht.

Eerlijk spel

“Mijn politie-achtergrond kan ik meenemen in mijn benadering van de diverse soorten mensen die hier aan de poort komen. Je moet er altijd voor zorgen dat het een eerlijk spel is, zonder emoties. Sommige mensen komen aan met oude matrassen, kapotte bankstellen en andere onverkoopbare spullen. De meesten snappen wel dat we dat niet kunnen innemen.

Hier kan ik werken zonder stress, heb eigenlijk niks aan mijn hoofd en hoef geen ingewikkelde dingen te onthouden”, glundert Nanko die ook plezier heeft met zijn collega’s. “Er is alle ruimte voor de eigenaardigheden die iedereen heeft.”
Nanko vindt het heerlijk om op een vaste afdeling te werken, die hij een beetje zelf kan organiseren. “Ik houd van orde, van ordenen en van een schone werkplek, daarom ga ik er hier elk half uur even met de bezem doorheen.”

Tussen Kunst en Kitsch

Het avontuur van wat je aantreft, vind ik heel leuk: van iets heel ouds tot splinternieuw. Echt verbazingwekkend. Ook komen hier hele verzamelingen munten of postzegels binnen. Horloges krijg ik wel 15 tot 20 per week binnen. Als ze niet meer lopen, zet ik er een nieuw batterijtje in zodat ze weer verkoopbaar worden”, vertelt hij.
Dit werk kost hem geen kracht en geen kruim. “Nee, ik fiets hier altijd fluitend naar toe en ik ga fluitend weer naar huis. Dus totdat ik het lichamelijk niet meer zou kunnen, wil ik het hier nog wel een paar jaar volhouden”, lacht hij. “En ik zit nog steeds op een vondst te wachten zoals bij Tussen Kunst en Kitsch. Dat gebeurt maar eens in de 10 jaar, maar ik ben er altijd alert op”, onthult hij.