Ooit dakloos, maar: "hier wil ik nooit meer weg!"

Ooit dakloos, maar: "hier wil ik nooit meer weg"

Bart van Griensven (37), die enkele jaren dakloos was, is sinds najaar 2021 onder de pannen bij Kringloop de Kempen. Met zijn twee rechterhanden is hij een graag geziene collega op alle vier de vestigingen. Voor de nieuwe locatie in Eersel, bouwde hij de hele winkelinrichting. Met een eigen dak boven zijn hoofd en een fijne baan heeft Bart zijn leven aardig op de rit. Dat was ooit anders. Door de cocaïne verloor hij alles wat hem lief is: zijn vrouw, zijn zoontje, vrienden, werk, zijn huis. Maar het tij is gekeerd: “Dit is echt de mooiste baan van mijn leven, hier wil ik in ieder geval nooit meer weg”, aldus Bart.

Lees hieronder verder…

Stelen durf ik niet

Op zijn 25e stond hij letterlijk op straat. De cocaïne liet hij toen van de ene op de andere dag links liggen: “Ik kon dat gewoon niet meer betalen en stelen durf ik niet”, klinkt het nuchter. Acht jaar lang had hij geen dak boven zijn hoofd. Er volgde een periode van veel kastjes naar de muur tot hij samen met zijn toenmalige vriendin drie jaar lang vrijwillig dakloos in de bossen, net over de grens in België. “Daar had ik een huisje gebouwd met een eigen water- en stroomvoorziening en had ik een ‘eetbare’ tuin aangelegd van 1200 m2. Dat was een fijne tijd. Iedereen zou dat eens moeten doen, dan weet je wat je aan jezelf hebt. Wat je sterke en zwakke punten zijn.” Vanwege gezondheidsproblemen keerde hij terug naar de bewoonde wereld.

Afval bestaat niet

“Ik kreeg een noodwoning in Oerle en een baantje en werd de afgelopen 4 jaar mantelzorger voor mijn vader, die net is overleden. Via een traject van de gemeente Veldhoven kwam Bart bij Kringloop de Kempen terecht. Voor hem de perfecte werkplek. “In mijn ogen bestaat er geen afval. Ik ben van: ‘niks weggooien en van niks iets maken’.” Buiten het aannemen van spullen en kluswerkzaamheden ontfermt Bart zich over elektrische apparaten, vult de winkel aan en staat achter de kassa.

Viezerik

“Het blijft wel aan me vreten dat het allemaal zo gelopen is: mijn moeder is volgens mij overleden door de stress die ze om mij had en mijn zoontje mag ik nooit meer zien.
Het ergste van dakloos zijn is, dat iedereen ziet hoe slecht het met je gaat. Je wordt gezien als een viezerik. Ondanks dat ik in die tijd contacten opbouwde, stond ik met Kerstmis alleen en met lege handen. Daarom breng ik nu zelf met kerst eten naar de nachtopvang”, vertelt Bart.
“Ik zit nog in een begeleidingstraject – Housing First – vanuit het Leger de Heils, Neos, en Springplank. Wekelijks zie ik een vaste begeleider, wat ik erg fijn vind. Ik zou dat nog niet willen missen”, vertelt hij.

Complimentje

“Soms voel ik me er nog wel ongemakkelijk bij, als iemand me een complimentje geeft. In de tijd dat ik dakloos was, heb ik als vrijwilliger bij de opvang ook goede dingen gedaan, maar dat werd toen niet gewaardeerd”, aldus Bart.
“Kringloop de Kempen biedt mij zekerheid, warmte en een lach op mijn gezicht. Overal waar ik kom, word ik gewaardeerd en vragen ze wanneer ik weer terugkom. Ik zit hier echt op mijn plek en ga steeds met veel plezier naar mijn werk. Ja, ik ga hier echt nooit meer weg!”

Ooit dakloos, maar: "hier wil ik nooit meer weg"

Stelen durf ik niet

Afval bestaat niet

Viezerik

Complimentje

“Geen Fast Fashion voor mij!”

Lees meer...

“Het milieu gaat me erg aan het hart”

Lees meer...

“Afwisseling en vrijheid, dat is het leukste hier”

Lees meer...

“Nu is míjn tijd aangebroken: de kerstafdeling vind ik heerlijk om te doen!”

Lees meer...